Najwyższa Izba Kontroli nie pozostawiła suchej nitki na rządowym programie Mieszkanie Plus, który miał zagwarantować wielu Polakom dostęp do własnego mieszkania. Ostatnia inwestycja zrealizowana w Krakowie w ramach tego programu to 481 mieszkań na Klinach przy ul. A. Szwed-Śniadowskiej.
Unijna średnia to 435 mieszkań na 1000 osób. Żeby nasz kraj mógł osiągnąć taki poziom, według Narodowego Programu Mieszkaniowego (NPM), konieczne jest wybudowanie 2 mln mieszkań oraz pozyskanie przez gminy ponad 165 tys. lokali mieszkalnych do 2030 roku.
Niestety program Mieszkanie Plus jest realizowany zbyt wolno, to „fiasko”, jak to określa NIK. – Do końca października 2021 roku w ramach programu Mieszkanie Plus wybudowano 15,3 tys. mieszkań, a 20,5 tys. mieszkań znajdowało się w budowie. Wcześniej rząd deklarował, że do końca 2019 roku wybuduje 100 tys. mieszkań – czytamy w najnowszym raporcie Najwyższej Izby Kontroli.
NIK zwraca uwagę na założenia NPM, których celem było zlikwidowanie kolejek po mieszkania komunalne do 2030 roku. – Żeby tak się stało, do użytku powinno zostać oddane ponad 136 tys. mieszkań na koniec 2020 roku. Oznacza to, że co roku powinno być wybudowanych minimum 13,6 tys. mieszkań w ramach programu. Tymczasem 13,5 tys. mieszkań oddano do użytku w ramach realizacji części społecznej programu Mieszkanie Plus przez cały dotychczasowy okres jego funkcjonowania – czytamy dalej w raporcie.
W 2017 roku utworzono organ Krajowego Zasobu Nieruchomości, którego celem było pozyskanie gruntów pod budownictwo komunalne na potrzeby programu Mieszkanie Plus. Niestety od początku funkcjonowania tej jednostki do zasobu przyjęto 150 nieruchomości (łącznie 949 ha) spośród planowanych w tym okresie 271 nieruchomości, co stanowiło 55 proc. planu. – Zarówno Agencje Państwowe, jak i spółki należące do Skarbu Państwa nie wykazywały zainteresowania bezpłatnym przekazywaniem działek na rzecz KZN – czytamy w raporcie NIK.
Najwyższa Izba Kontroli jako główne powody niepowodzenia programu Mieszkanie Plus podała: „brak skutecznych i spójnych ze sobą rozwiązań prawnych oraz opieszałość we wdrażaniu aktów wykonawczych”.
