Kiedy Jakub Pogorzelski wraz z grupą znajomych rozpoczął starania o porządkowanie przestrzeni miasta z nachalnych reklam, musiał przetrzeć niewykorzystywane wcześniej szlaki. Przepisy w tej dziedzinie teoretycznie istniały, ale ze skutecznością ich stosowania było różnie. Kolejne zgłaszane interwencje wiązały się z czasochłonną wymianą pism.

O tym, jak bardzo reklamy w przestrzeni publicznej wymknęły się spod kontroli, świadczą wyniki inwentaryzacji przeprowadzonej przez ZDMK na 146 ulicach. Urzędnicy policzyli nośniki tylko w obszarze pasa drogowego, a więc tam, gdzie stosunkowo najłatwiej można było wpływać na ich usunięcie. 58 procent reklam nie miało stosownych zgód. Poza pasem drogowym przepisy były jeszcze bardziej omijane.

Kompleksowa działalność

Inicjatywa ŁADny Kraków spełniła w tej sprawie rolę nie do przecenienia. Z jednej strony była formą nacisku na urzędników i radnych, by Kraków doczekał się skutecznej uchwały krajobrazowej. Z drugiej – pokazała mieszkańcom, że nie muszą godzić się ze stanem, do jakiego przywykli przez ostatnie lata.

Szybko też okazało się, że krakowian, którym wszechobecne bilbordy przeszkadzają, jest naprawdę wielu. Widać to było najwyraźniej w komentarzach pod informacjami o likwidowaniu kolejnych „reklamowych bastionów”.

Po wejściu w życie zapisów uchwały facebookowy profil ŁADnego Krakowa odegrał i wciąż odgrywa ważną rolę edukacyjną, informując o datach wprowadzenia zmian, szczegółach zapisów, sposobach zgłaszania interwencji do urzędów. Publikując liczne zdjęcia wykonane przed i po likwidacji nośników pokazuje, jak nasze miasto może wyglądać bez agresywnych reklam. Wpływa też na działania samych właścicieli nośników, pokazując dobre wzorce i wskazując nieprawidłowości.

Dziś spojrzenie mieszkańców na obecność reklamy wielkoformatowej na ulicach jest już zupełnie inne niż kilka lat temu. Mieszkańcy przestali traktować ją jako oczywistość i jednoznacznie oczekują przestrzegania reguł. Duży wpływ na tę zmianę miał właśnie ŁADny Kraków.