News LoveKraków.pl

Oto dwie najlepsze krakowskie inwestycje nagrodzone przez architektów

Biurowiec SAO przy ulicy Królowej Jadwigi oraz siedziba Teatru KTO w Podgórzu to tegoroczni laureaci nagród Salonu Architektury 2024.

Do tegorocznego konkursu organizowanego przez krakowski oddział Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz Małopolską Izbę Architektów RP zgłoszono 29 projektów. Wśród prac tworzonych przez małopolskich architektów znalazły się m.in. realizacja schroniska dla bezdomnych zwierząt w Szczecinie, Podkarpackie Centrum Nauki, Centrum Badawczo-Rozwojowe Grupy Azoty w Tarnowie czy budynek wielorodzinny przy ulicy Grunwaldzkiej w Zakopanem.

Nie zabrakło również prac z Krakowa. Wśród nadesłanych projektów możemy zauważyć m.in. rewitalizację Parku Zakrzówek, Dom dla rodziny architekta przy ul. Niewodniczańskiego, Dom na Emaus czy zespół mieszkaniowy „Klimaty” przy ul. Karabuły.

Wyróżniony budynek na Woli Justowskiej

fot. SAO
fot. SAO

Wyróżnienie w tegorocznej edycji Salonu Architektury powędrowało w ręce zespołu (Filip Adamczak, Jakub Skowron, Marcin Kosiński, Łukasz Koryl, Sylwia Wzorek, Agnieszka Duda), który stworzył budynek firmy SAO przy ulicy Królowej Jadwigi.

– Od samego początku projektanci zakładali, że budynek będzie „wpisywać się” w teren, dostosowując się do skarpy, aby sprawiać wrażenie, że organicznie wyrósł z tego krajobrazu i jest jego zintegrowaną częścią – dowiadujemy się z autorskiego opisu projektu.

– Kolejnym kluczowym elementem wpływającym na odbiór budynku jest jego elewacja. Ze względu na swoją usługową funkcję konieczne było maksymalne doświetlenie wnętrza. Równocześnie, analizując otaczającą zabudowę i biorąc pod uwagę zwierzęta z pobliskiego lasu, projektanci postanowili „otulić” podstawową bryłę zewnętrzną skórą, która ma również stanowić ochronę akustyczną dla wnętrza. Inspiracją do układu i materiałów elewacji był Las Wolski z jego wysokimi, gibkimi drzewami, które dynamicznie przecinają powierzchnię nieba, tworząc przestrzenny obraz, inny w każdym ujęciu. Tym sposobem powstała elewacja o podziale wertykalnym, wykończona panelami w kolorze drewna – dodają.

Projekty z Polski

Trzecie miejsce przypadło architektom: Annie Szewczyk-Świątek, Wojciechowi Świątek oraz Magdalenie Caban za zaprojektowanie przestrzeni Przestrzeń Park&Ride wraz z szlakiem kulturowym prowadzącym do Rynku w Starym Sączu.

Drugie miejsce zajęła praca architektów: Marcina Bratańca, Urszuli Forczek-Brataniec, Damiana Mierzwy, Marka Bystronia i Macieja Gozdeckiego za Pawilon Kamień i polanę na Golędzinowie w Warszawie.

Najlepszy projekt: siedziba Teatru KTO

Siedziba KTO przy Zamoyskiego
Siedziba KTO przy Zamoyskiego

Pierwsze miejsce zajął zespół architektów (Aleksander Janicki, Mariusz Twardowski, Agnieszka Żabicka, Mariusz Pers, Wojciech Wokan, Barbara Leśniak) za projekt przebudowy dawnego kina Wrzos przy ulicy Zamoyskiego na siedzibę Teatru KTO.

– Przed przekroczeniem progów budynku widz już na ulicy może poszukiwać ducha teatru, spoglądając poprzez duże okna frontowej elewacji na foyer i reprezentacyjną klatkę schodową. Przebudowaną w latach ’70 elewację frontową kina Wrzos udało się odbudować z uratowanej tkanki. Nieco z tyłu powstał czarny, betonowy prostopadłościan, w którym mieści się scena z widownią. Swoją geometryczną formą stoi w pewnej opozycji do neobarokowej elewacji z XIX wieku – czytamy w opisie projektu.

– Goście staną w wielowymiarowej przestrzeni hallu i umiejscowionej wyżej antresoli. Mogą się zatrzymać w niewielkim ogrodzie zadumy. Wszystkie przestrzenie funkcjonalne nakładają się na siebie jak kolejne warstwy odsłon nowej sztuki. Widz krok po kroku odnajduje kroniki miejsca, krocząc pomiędzy świadkami historii – od wapiennych głazów widocznych pod stopami, poprzez zachowane ceglane ściany przedstawiające historie z czasów przytułku św. Wincentego á Paulo z końca XIX wieku, aż po nowoczesność – podkreślają autorzy.

– Całość założenia odnajduje się w przestrzeni Podgórza, z jednej strony podejmując dialog z zabudowaniami tej dzielnicy, z drugiej wtapiając się w zieleń parku Bednarskiego, dopełniając przestrzeń ponadczasową wartością sztuki – dodają.