Do zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie trafiły nowe nabytki. Wśród nich znajduje się karton „Kościół” Józefa Mehoffera, uważana za zaginioną rzeźba Augusta Zamoyskiego „Portret Kajetana Morawskiego” i praca Marii Pinińskiej-Bereś „Płonąca żyrafa”.
Muzeum Narodowe w Krakowie wzbogaciło się o kolejne nabytki. Za prawie 450 tys. zł dofinansowania, które przekazało na ten cel Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zakupiono trzy eksponaty, wśród których znajduje się praca Józefa Mehoffera czy rzeźba stworzona przez Augusta Zamoyskiego oraz praca „Płonąca żyrafa” Marii Pinińskiej-Bereś. Dzieła można oglądać w Galerii Sztuki Polskiej XX wieku w Gmachu Głównym MNK do 16 lipca. Ostatnią z prac, czyli „Płonącą żyrafę” będzie można oglądać również od września do listopada w Europeum (plac Sikorskiego 7).
Cel: Mehoffer
Wspomniane dzieło Mehoffera to karton „Kościół” z 1900 roku do witraża „Najświętszy Sakrament” w katedrze św. Mikołaja we Fryburgu.
– Zakup kartonu wpisuje się w wieloletnią strategię wykupu kolejnych dzieł Józefa Mehoffera, których bogaty zbiór został zdeponowany w MNK, ze szczególnym uwzględnieniem jego najwybitniejszych dzieł z dziedziny sztuki monumentalnej – informuje Muzeum Narodowe w Krakowie.
Warto wspomnieć, że zespół witraży artysty w katedrze we Fryburgu jest uważany za jedno z najwybitniejszych osiągnięć witrażowej sztuki. Co ciekawe, witraże powstawały przez ponad 40 lat – od momentu zwycięstwa Mehoffera w ogłoszonym w 1895 roku międzynarodowym konkursie przez fryburskie Bractwo Najświętszego Sakramentu.
Zaginiona rzeźba na swoim miejscu
Kolejnym nabytkiem jest rzeźba wykonana przez Augusta Zamoyskiego – „Portret Kajetana Morawskiego”. Przez wiele lat była uznawana za zaginioną, a po raz ostatni publiczność mogła ją zobaczyć w Krakowie w 1923 roku. Dzieło prezentuje jednego z organizatorów Ministerstwa Spraw Zagranicznych po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Morawski był członkiem polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego działającego na Zachodzie w trakcie II wojny światowej, a po jej zakończeniu był działaczem emigracyjnego „Ambasadora Wolnych Polaków” i współpracownikiem Radia Wolna Europa.
Odniesienia do Salvadora Dali
Wśród nowych nabytków muzeum znalazła się również praca Marii Pinińskiej-Bereś, jednej z najwybitniejszych artystek XX wieku. Chociaż zazwyczaj jej twórczość jest określana mianem feministycznej, tak naprawdę trudno jednoznacznie ją sklasyfikować. Kobiece wątki w jej dziełach mają charakter nie ideologiczny, a egzystencjalny. W eseju „Przestrzeń ucieleśniona” dotyczącym artystki, Izabela Kowalczyk stwierdziła:
– Sztuka Marii Pinińskiej jest lekka i ironiczna, wskazuje na dystans artystki wobec codzienności i ograniczeń, z którymi musiała się mierzyć – napisała.
Kompozycja „Płonąca żyrafa”, którą można oglądać w MNK, odnosi się do słynnego obrazu autorstwa Salvadora Dali o tym samym tytule. Tutaj artystyczna interpretacja seksualności kobiety i mężczyzny przenosi w czasy współczesne starogrecką symbolikę Erosa - kosmicznej siły elementarnej, dzięki której powstał wszechświat. Jednak w wydaniu Marii Pinińskiej-Bereś odbywa się to w sposób raczej żartobliwy.
