PW-5 Smyk to jednomiejscowy szybowiec, zaprojektowany w Zespole Naukowo-Badawczym Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych Instytutu Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej PW. Prace konstrukcyjne prowadził zespół kierowany przez dr. inż. Romana Świtkiewicza, a pierwszy lot prototypu miał miejsce 5 września 1992 roku. W tym samym roku maszyna odniosła znaczący sukces, zwyciężając w prestiżowym międzynarodowym konkursie szybowcowym na lotnisku w Oerlinghausen w Niemczech.

Sukces konstrukcji otworzył drogę do produkcji seryjnej w WSK Świdnik S.A., a dzięki pozytywnemu wynikom testów, PW-5 Smyk otrzymał Świadectwo Typu wydane przez Urząd Lotnictwa Cywilnego. W 1994 roku Międzynarodowa Federacja Lotnicza (FAI) uznała ten model za oficjalny szybowiec klasy światowej, przeznaczony do rozgrywania zawodów olimpijskich.

Chociaż szybownictwo miało szansę stać się dyscypliną olimpijską już podczas Igrzysk w 1940 roku, wybuch II wojny światowej uniemożliwił jego debiut. Współcześnie sport ten dzieli się na kilka klas, jednak tylko w klasie światowej, stworzonej dla wyrównanej rywalizacji pilotów, wykorzystywany jest wyłącznie jeden model szybowca – PW-5 Smyk. Dzięki temu unika się przewagi wynikającej z różnic technologicznych, a kluczowym czynnikiem w rywalizacji pozostają umiejętności pilotów.

Nowy eksponat stanie się częścią powstającej wystawy stałej „Z wiatrem i pod wiatr. Lotnictwo cywilne”, która znajdzie się w nowym hangarze Muzeum na terenie historycznego lotniska Rakowice-Czyżyny. Włączenie PW-5 Smyk do kolekcji muzealnej to nie tylko hołd dla polskiej myśli lotniczej, ale również przypomnienie o sukcesach rodzimych konstrukcji na arenie międzynarodowej.