Kobieta przebywała w Egipcie kilka dni na przełomie 20/21 roku w celach zawodowych. Zgodnie z zasadami sanepid nałożył, jak na każdego powracającego z zagranicy, kwarantannę. Skarżąca nie zgodziła się na to, tłumacząc, że była w pracy.

Sanepid się z tym nie zgodził, twierdząc, że zwolnieniu z kwarantanny lub jej skróceniu podlegają jedynie osoby, „które przekraczają granicę państwową stanowiącą granicę wewnętrzną w rozumieniu art. 2 pkt 1 kodeksu granicznego Schengen, w ramach wykonywania czynności zawodowych, służbowych lub zarobkowych w Rzeczypospolitej Polskiej lub w państwach sąsiadujących”.

B.B zwróciła również uwagę na to, że przepisy o automatycznej kwarantannie są niezgodne z polską konstytucją, ale sanepid odpowiedział, że nie ma kompetencji, aby stwierdzić, czy przepisy są zgodne z konstytucją. Sprawa więc trafiła do sądu.

Sprawa dla TK?

To nie była pierwsza taka sprawa dla WSA. – W ocenie sądu, przepis rozporządzenia nakładający na każdą osobę przekraczającą granicę obowiązek poddania się kwarantannie jest niezgodny z ustawą oraz Konstytucją – widnieje w uzasadnieniu wyroku uwzględniającego skargę.

WSA raz jeszcze przypomniał, że różnego rodzaju ograniczenia można wprowadzić jedynie za pomocą ustawy. Tej nie ma, jest tylko rozporządzenie. Jednocześnie sędziowie zgadzają się ze stanowiskiem, że „oceniane zakazy, nakazy i ograniczenia można uznać za uzasadnione z punktu widzenia walki z pandemią, jednakże tryb ich wprowadzenia, doprowadził do naruszenia podstawowych standardów konstytucyjnych i praw w zakresie wolności przemieszczania się”.

W skardze pojawił się również wniosek o unieważnienie rozporządzenia, które m.in. określna zasadę kierowania na przymusową kwarantannę niemal wszystkich przekraczających granice RP. Sąd jednak przypomniał, że od tego jest Trybunał Konstytucyjny.

Wyrok jest nieprawomocny.

Sygnatura: III SA/Kr 660/21