Joachim Grubich urodził się 16 stycznia 1935 roku w Chełmnie. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Muzycznej w Toruniu, w latach 1956–1961 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Kształcił się w klasie organów prof. Bronisława Rutkowskiego, a także studiował grę na fortepianie u prof. Ludwika Stefańskiego oraz harmonię i kontrapunkt u prof. Artura Malawskiego.

Kształcił nawet w Seulu

Po ukończeniu studiów intensywnie koncertował, a jego talent został doceniony na arenie międzynarodowej. Otrzymał m.in. I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Muzyki Dawnej w Łodzi w 1961 roku oraz I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Genewie w 1962 roku. Występował w prestiżowych salach koncertowych, takich jak Royal Festival Hall w Londynie, Concertgebouw w Amsterdamie czy Gewandhaus w Lipsku. Koncertował z wieloma orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi pod batutą wybitnych dyrygentów.

Od 1964 roku prof. Grubich prowadził działalność pedagogiczną, początkowo w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, a następnie w Warszawie, gdzie pełnił funkcję kierownika Katedry Organów i Klawesynu. W latach 1994–1995 był gościnnym profesorem studium podyplomowego w Seulu.

Zasłużony dla polskiej kultury

– Prof. Joachim Grubich ma w dorobku 26 płyt, nagrywanych dla renomowanych wytwórni, takich jak EMI, Harmonia Mundi czy Polskie Nagrania. Jego interpretacje utworów organowych są cenione zarówno przez krytyków, jak i melomanów na całym świecie – mówi Agnieszka Radwan-Stefańska, absolwentka prof. Grubicha i archiwizatorka jego dorobku.

Za zasługi dla kultury polskiej prof. Grubich został uhonorowany m.in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Został również laureatem Nagrody Fryderyk w 2003 roku, w kategorii „Najlepszy album roku” za swoje wybitne nagrania organowe .