Profesor Jacek Woźniakowski, historyk sztuki, pisarz i wydawca – to tylko niektóre z jego zajęć. W latach 1990-1991 był prezydentem miasta Krakowa. W dniu 94. urodzin, Woźniakowskiego skwer pod Teatrem im. Juliusza Słowackiego został nazwany jego imieniem i nazwiskiem. – Kraków czci swoich bohaterów – stwierdził przewodniczący rady miasta, Bogusław Kośmider.
– Jacek Woźniakowski poświęcał się nie tylko Krakowowi, był również człowiekiem nauki. Ten skwer to dobre miejsce, aby go upamiętnić – powiedział przydent Jacek Majchrowski i dodał, że również czas jest odpowiedni, bo za niedługo będziemy świętować 25-leci obrad Okrągłego Stołu oraz 10-lecie wstąpienia do Unii Europejskiej. – Te dwie sprawy były bardzo ważne dla niego i brał w nich czynny udział – powiedział Majchrowski.
Obecnia na uroczystości była również rodzina Jacka Woźniakowskiego. Głos zabrała Róża Thun oraz Henryk Woźniakowski. – Dziękuję, że tak szybko i w taki sposób Kraków uhonorował naszego ojca. Skwer jest piękny i bliski miejsc życia taty – powiedział Henryk Woźniakowski. – Chciałabym, abyśmy się tutaj umawiali na spotkania – dodała Róża Thun.
Biografia:
Prof. Jacek Woźniakowski urodził się 23 kwietnia 1920 r. w Biórkowie Wielkim koło Proszowic. Po ukończeniu podchorążówki w 1939 r. brał udział w kampanii wrześniowej jako żołnierz 8. Pułku Ułanów, potem był żołnierzem Armii Krajowej. Po wojnie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1948 do 1953 r. był sekretarzem redakcji „Tygodnika Powszechnego". Od 1953 r. wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, w latach 1980-1990 profesorem tej uczelni.
Był autorem wielu cenionych i lubianych przez czytelników książek, wśród nich m.in. „Laik w Rzymie i Bombaju”, „Co się dzieje ze sztuką", „Tatry w poezji i sztuce polskiej", „Czy artyście wolno się żenić?", „Świeccy", „Czy kultura jest do zbawienia koniecznie potrzebna?". Za „Zapiski kanadyjskie" otrzymał Nagrodę Polskiego PEN-Clubu im. Mieczysława B. Lepeckiego, a za „Co się dzieje ze sztuką" Nagrodę Polskiego PEN-Clubu im. Mieczysława Pruszyńskiego.
W latach 1990-91 był Prezydentem Krakowa. Jacek Woźniakowski wszedł do władz miasta z wizją Krakowa jako pomostu między Wschodem a Zachodem Europy. Wyrazem tego było przygotowanie koncepcyjne i organizacyjne otwartego w 1991 r. Międzynarodowego Centrum Kultury (MCK) — był przewodniczącym Rady Fundatorów Fundacji MCK i członkiem jego Rady Programowej. Doprowadził do podjęcia przez Radę Miasta uchwał o nawiązaniu współpracy z Wilnem, o przystąpieniu do Związku Miast Polskich, Ligi Miast Europejskich i Stowarzyszenia Eurocities oraz o sygnowaniu Karty Miast Europejskich. Od 1990 r. był zaangażowany w prace Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Był pierwszym przewodniczącym Stowarzyszenia Willa Decjusza w Krakowie.
Jacek Woźniakowski dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych. Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, francuską Komandorię Palm Akademickich i order Legii Honorowej, a także Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2005 r., podczas uroczystości w krakowskim magistracie, został uhonorowany przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
W 2006 roku prezydent Lech Kaczyński odznaczył Jacka Woźniakowskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla rozwoju polskiej demokracji, za działalność na rzecz dialogu i dobra wspólnego. Jacek Woźniakowski zmarł w 2012 r., w wieku 92 lat.