Celem nadrzędnym naukowców biorących udział w projekcie „Grieg Craquelure” było stworzenie całościowego, trójwymiarowego modelu fizycznego oryginalnych spękanych warstw malarskich i rozwiązanie zagadki różnorodnych wzorów spękań w obrazach. Niezaprzeczalnym osiągnieciem projektu jest stworzenie najbardziej precyzyjnej dokumentacji obrazu, jaka została do tej pory wykonana przy użyciu skanera mikroskopowego.
Trzyletnia praca międzynarodowej grupy naukowców przyczyni się do zwiększenia ochrony zbiorów w muzeach, odsłoni przyczyny i proces powstawania charakterystycznych spękań widocznych na bezcennych dziełach sztuki, jak również wpłynie na rozwój świadomości ekologicznej w muzeach. W ramach projektunaukowcy badali istniejące dzieła sztuki: Madonnę pod jodłami Lukasa Cranacha ze zborów Muzeum Archidiecezjalnego we Wrocławiu, Sąd ostateczny naśladowcy Hieronima Boscha ze zbiorów Zamku Królewskiego na Wawelu i Madonnę z Dzieciątkiem z Bazyliki Mariackiej w Krakowie. Do swoich badań wykorzystywali nieinwazyjne metody analizy, jak i stworzyli prace eksperymentalne – rodzaj próbek służących do obserwowania i badania powstających na nich pęknięć pod wpływem różnych temperatur i wilgotności.
Badania dają też nowe narzędzia służące specjalistom do prawidłowej oceny oryginalności obrazów. Wszystko to za sprawą dogłębnej analizy siatki spękań malarskich tzw. krakelur widocznych na obrazach z okresu renesansu, które przeprowadzili naukowcy.