Spektakl „Okna” został przygotowany przez polskich i ukraińskich twórców. Reżyserami przedstawienia, a zarazem aktorami są Lech Walicki oraz Denys Lemaikin i Tatiana Nikolaeva, para teatralna z Kijowa, która po wybuchu wojny znalazła schronienie w Krakowie.

– Spektakl opowiada o szukaniu własnego miejsca na ziemi, odnalezieniu go na nowo, szukaniu sensu życia i pogodzeniu się z niekiedy trudną przeszłością – mówi Lech Walicki, jeden z reżyserów sztuki i autor pomysłu inscenizacyjnego. – Mam nadzieję, że będzie to temat uniwersalny – dodaje.

Słowa nie zawsze są potrzebne…

„Okna” to spektakl bez słów utrzymany w konwencji teatru plastycznego. Do widzów przemawiać ma sytuacjami i obrazami. Jak podkreślają twórcy, w płynnej zmienności epizodów jest niczym filmowa opowieść, którą nie obowiązują czasowe ani przestrzenne ograniczenia.

– Spektakl jest bez słów, ale mamy nadzieję, że one wcale nie są potrzebne, że dzięki temu jest on bardziej wyrazisty. To spektakl symboliczny, plastyczny, metaforyczny. Myślę, że każdy znajdzie jakieś skojarzenia, które wynikają tylko z prostych okien. Siła tego spektaklu jest właśnie w prostocie – wyjaśnia Lech Walicki.

Trzy osoby, samotny mężczyzna oraz para zmagająca się z różnymi problemami, spotykają się i szukają dla siebie schronienia. Próbują przetrwać i nauczyć się razem funkcjonować.

– Wiele emocji pojawia się w tym spektaklu, ale najważniejszym tematem jest dom. Każdy człowiek, niezależnie od tego, skąd jest, może stracić swój dom. Opowiadamy o tym, że dom ma się w sercu. Dom jest tam, gdzie my jesteśmy, bez względu na to, co się stanie – podkreśla Tatiana Nikolaeva, aktorka i reżyserka sztuki.

Symbolika okna

W spektaklu widoczne są cztery strefy: marzeń, wspomnień, rzeczywistości i przykrych doświadczeń z przeszłości, a tytułowe okno jako metafora niesie ze sobą wielowymiarowy charakter. Może oznaczać zarówno tęsknotę i nadzieję, jak i smutek, strach czy rozpacz.

– To potencjalne źródło wolności i tlenu, a paradoksalnie dowód zamknięcia, zniewolenia i stagnacji. Dla niektórych okno jest jedynym źródłem ciepła, światła i radości. Dla innych może być nośnikiem chłodu, mroku, fobii i lęków. To za nim kryje się wszystko to, co warto podziwiać, jak i to, czego widzieć byśmy nigdy nie chcieli. Ono chroni nas przed złowrogim odgłosem wichury, ale też trzyma w tajemnicy przed światem nasze własne jęki i utyskiwania. Okno to wreszcie wiedza. O życiu, ludziach, nieuchronnym przemijaniu i o nas samych – bo niekiedy chcąc dojrzeć, co kryje się za nim, przy odpowiednim świetle, dostrzegamy swoje własne odbicie – opisuje Lech Walicki.

Przedstawienie dedykowane jest widzom dorosłym oraz młodzieży od 16 roku życia. Premiera 20 maja w Teatrze Groteska. Spektakl będzie można zobaczyć także 21 maja.