Z ogromnym zainteresowaniem spotkał się nasz artykuł sprzed kilku dni o Marii Chronowskiej, dziś już ponad 90-letniej architektce, która współprojektowała wiele budynków w Krakowie. Mieszka w nich ponad sto tysięcy osób. W najbliższych dniach krótko opiszemy i pokażemy na zdjęciach osiedla, do których stworzenia przyłożyła rękę pani Maria wraz ze swoim mężem Jerzym.
Jednym z nich jest os. Podwawelskie. Jego zaprojektowanie powierzono zespołowi Witolda Cęckiewicza, w którym znaleźli się również Chronowscy. Był to efekt konkursu, który dotyczył opracowania „zespołu mieszkaniowego dla około 10 tys. osób, który planowano wznieść w południowej części dzielnicy Dębniki, w bezpośrednim sąsiedztwie Wisły i Wawelu”. Jak czytamy w wydanym przez Instytut Architektury miniprzewodniku o krakowskich osiedlach, budowa Podwawelskiego w takim miejscu była związana z trwającymi przygotowaniami do przypadającego w 1966 roku jubileuszu Tysiąclecia Państwa Polskiego. „Promowane przez ekipę Władysława Gomułki narodowe święto miało przyćmić organizowane przez Kościół obchody Millenium Chrztu Polski. Symboliczna rywalizacja o rząd dusz pchnęła władze partyjne i państwowe m.in. do budowy ponad tysiąca szkół i licznych nowych osiedli mieszkaniowych, noszących nazwę upamiętniającą rocznicę. Takiej inwestycji nie mogło zabraknąć w kolebce polskiego państwa”.
Budowa os. Podwawelskiego przeciągnęła się do 1976 roku. Jego kompozycja jest prosta. Przewidziano dwie główne osie komunikacyjne, od których prostopadle wychodzą zróżnicowane długością pasy niskiej, czteropiętrowej zabudowy. W centrum układu zaplanowano pas zieleni, do którego przylegał główny zespół usługowy osiedla. Po południowej stronie zaprojektowano wysokościowce. „Pomimo dyskusyjnej jakości architektury wzniesionych budynków osiedla Podwawelskiego, na uwagę zasługuje urbanistyka, która wprowadzała w jego przestrzeń czytelny układ komunikacji, wyraźnie wyodrębnione centrum oraz dużo zieleni”.