Czy rzeczywiście Wanda z krakowskiej legendy nie chciała Niemca i dlatego rzuciła się do Wisły? Otóż nie – chciała, kochała, co więcej, ten Niemiec, Rytyger, kochał ją! Więc co stanęło na przeszkodzie ślubowi królowej Lechitów z wodzem Germanów? I dlaczego zamiast miłości, rodzinnego szczęścia, Wanda wybrała śmierć?
Nie ulega wątpliwości, że „Wanda” jest dziełem niezwykle silnie powiązanym z Krakowem. Świadczy o tym nie tylko obrany przez Norwida temat legendarnej córki Kraka, lecz również wieloletni związek kompozytorki Joanny Wnuk-Nazarowa z „miastem królów” oraz wystawienie obu spektakli na dziedzińcu Zamku Królewskiego na Wawelu przez m.in. artystów teatru. Nie przesłania to jednak uniwersalnego wydźwięku opery, co podkreśla sama kompozytorka: – Nie jest to historia o Wandzie, co nie chciała Niemca. To opowieść o pięknej, lecz niemożliwej do spełnienia miłości, o obowiązku i odpowiedzialności, o wyborach, które ważą o życiu lub śmierci.
I dodaje, że „postaci nakreślone przez Norwida są w tym misterium dalekie od jednowymiarowości, niesłychanie prawdziwe”.
„Wanda” od trzech lat na scenie
Po bez mała 150. latach do podania o krakowskiej władczyni sięgnęła Joanna Wnuk-Nazarowa, kompozytorka i dyrygentka, wybitna postać życia kulturalnego i muzycznego, wybierając za podstawę swojej opery dramat – misterium Cypriana Kamila Norwida pt. „Wanda”. Tak powstał drugi utwór operowy o córce Kraka. Jego inscenizację przygotowała Opera Krakowska we współpracy z Polskim Wydawnictwem Muzycznym jako zwieńczenie Roku Norwidowskiego.
Prapremiera światowa „Wandy” Joanny Wnuk-Nazarowej odbyła się 10 września 2021 roku na Dziedzińcu Arkadowym Zamku Królewskiego na Wawelu. Dla prezentacji nowego dzieła wybrano miejsce szczególne, wzgórze wawelskie, prawdopodobne terytorium wydarzeń dramatu, jak również przestrzeń symbolicznego pochówku C. K. Norwida.
Już wówczas Opera Krakowska planowała przeniesienie tytułu do swojej siedziby, aby wszedł on do stałego repertuaru. „Wanda” Joanny Wnuk-Narodowej na scenie Opery Krakowskiej jest nową inscenizacją, w odmiennej scenografii, kostiumac, w poszerzonej choreografii, przygotowaną przez realizatorów „wawelskiej wersji”. Jak poprzednio strona muzyczna opery należy do Michała Klauzy, reżyseria i scenografia do Waldemara Zawodzińskiego, kostiumy (poprzednie wypożyczył Teatr Wielki w Łodzi) zaprojektowała Maria Balcerek, choreografię wzbogaciła o nowe elementy Janina Niesobska. Sceniczna wersja „Wandy” zachowała niemal w całości swoich wspaniałych wykonawców z Wawelu na czele ze światowej sławy basem-barytonem Tomaszem Koniecznym w partii Grodnego.
Najbliższy pokaz odbędzie się w 12 października o 18.30 w Operze Krakowskiej.
