Nietypowa pora podziemnej Pasterki wynika z górniczej tradycji. W wigilijny poranek na wspólnej modlitwie spotykali się górnicy, którzy kończyli pracę i ci, którzy dopiero swoją zmianę rozpoczynali. W Wigilię w kopalni nie prowadzono już cięższych prac. Podziemne Pasterki bez przeszkód odprawiano nawet w czasach zaborów. Zakaz wprowadziły władze komunistyczne, ingerując tym samym w trwający co najmniej od XVII stulecia zwyczaj celebrowania w kopalni liturgii. W wolnej Polsce wieliccy górnicy mogli na nowo podjąć modlitewną tradycję, zaś sama podziemna Pasterka stała się dla nich mszą szczególną, oczekiwaną, radosną, na którą – przed pandemią, zabierali swoje rodziny, przyjaciół, zapraszali wieliczan oraz turystów.
O wyjątkowości Pasterki w Kopalni Soli „Wieliczka” decyduje również miejsce, w którym się odbywa. Znajdująca się na głębokości ponad 100 m kaplica św. Kingi stanowi przepiękną oprawę dla świątecznej modlitwy. O cudzie Bożego Narodzenia, zresztą nie tylko od święta, a przez cały rok, przypomina znajdująca się w jej wnętrzu szopka. Figury w betlejemskiej stajence są z soli. Przed nimi były jednak drewniane, wykonane w roku 1903 przez Józefa Markowskiego, górnika, artystę-samouka. Z czasem zastąpiły je solne figurki autorstwa innego utalentowanego górnika Mieczysława Kluzka.
– Mamy w sobie, jako dzieci Boże, szczególną świadomość i dumę: możemy mówić do Boga Ojcze. Chrystus jest kluczem do zrozumienia tego, kim jesteśmy. On jedyny wie, co się kryje w naszych sercach. Otwórzmy się na Chrystusa, na Dzieciątko, na Jego obecność i pozwólmy, aby nam błogosławił – mówił w homilii metropolita krakowski arcybiskup Marek Jędraszewski.