Opierając się na listach i dziennikach angielskiej pisarki, twórcy spektaklu odtworzyli mapę relacji między postaciami należącymi do grupy artystycznej Bloomsbury, działającej od 1905 roku do II wojny światowej. Bohaterowie spotykają się na scenie, gdzie w ciągu 3 godzin przeżywają 30 lat swojego życia.

– Zobaczymy przekrój funkcjonowania całej grupy Bloomsbury. Od takiego złotego okresu, który przypada na początek XX wieku, kiedy ta grupa jest bardzo progresywna, aż do okresu przed II wojną światową. Tamten czas w przerażający sposób się spotyka z naszymi współczesnymi doświadczeniami – tłumaczy Tomasz Walesiak, współautor scenariusza.

Odniesienie do współczesności

W spektaklu zobaczymy nie tylko przemiany zachodzące w grupie przyjaciół, ale także metamorfozę samej Virginii Woolf, która próbuje pisać pomimo nawracającej falami depresji.

– Jestem bardzo zżyta z jej twórczością i mam poczucie, że jest ona bardzo współczesna. Niektóre wątki są wręcz niepokojąco współczesne i zbieżne z naszymi czasami. Zagłębiając się w jej literaturę, listy, dzienniki i eseje, ten spektakl nam ewoluował. (…) Próbowaliśmy zbudować rodzaj poematu scenicznego, który nieustannie zmienia konwencję, tak jak w „Orlandzie” zmieniają się obrazy. Jest to bardzo eksperymentalna baśniowa książka i my staramy się nie bać tego w naszym spektaklu – mówi Katarzyna Minkowska, reżyserka sztuki.

Opowieść o ludziach

Spektakl podzielony jest na dwie części. W pierwszej z nich widzimy dynamikę funkcjonowania grupy Bloomsbury, ich relacje oraz fascynację sztuką. Natomiast druga ukazuje schyłek grupy oraz wpływ, jakie wywarły na nią wydarzenia II wojny światowej.

– Jest to opowieść o ludziach, których związało bardzo wiele rzeczy, którzy żyli razem przez kilkadziesiąt lat, którzy umierali, odchodzili, przeżywali nawzajem te śmierci. (…) To opowieść o tym, jak żyje się na przedziwnym skrzyżowaniu pasji, sztuki, seksu, namiętności, relacji osobistych i traum. Pomimo tego, że towarzyszy nam muzyka z epoki, że jesteśmy w kostiumach z epoki, jest to arcywspółczesne – wyjaśnia aktor Radosław Krzyżowski.

W scenariuszu wykorzystano fragmenty tekstów i scen z książek Virginii Woolf: „Orlando” w przekładzie Tomasza Bieronia, „Eseje wybrane” w przekładzie Magdy Heydel, „Pokrewne dusze” w przekładzie Mai Lavergne oraz „Virginia Woolf. Opowieść biograficzna” w przekładzie Marii Śledzianowskiej.

Premiera spektaklu już 24 czerwca na Dużej Scenie Starego Teatru. Sztukę „Orlando. Bloomsbury” będzie można zobaczyć również w dniach 25, 26 i 28 czerwca.