Wystawa prac Jerzego Beresia to pierwsza od śmierci artysty (2012 r.) duża prezentacja jego twórczości, na którą składają się dwa nurty: rzeźby i manifestacje.
Wernisaż wystawy odbędzie się 20 marca o godzinie 18.00 w 60. rocznicę pierwszej indywidualnej wystawy artysty zorganizowanej z inicjatywy Grupy Krakowskiej w Galerii Krzysztofory.
Wystawa będzie miała rozbudowany performatywny program towarzyszący, oparty, zgodnie z pierwotnymi zamysłami artysty, na możliwości nawiązania bezpośredniej relacji z częścią obiektów, poprzez ich dotykanie i wprawianie w ruch.
Performatywne działanie
Bereś był także znany ze swojej twórczości performtywnej. To wątek, który połączył go zawodowo z Tadeuszem Kantorem.
„Jest kontynuacją linii programowej Cricoteki badania możliwości aktualizowania, zabezpieczenia i prezentowania archiwów oraz spuścizny artystów zajmujących się sztuką efemeryczną, niejako organicznie splecioną z osobą twórcy, a przy tym prezentacji artystów i artystek pozostających w bliskiej relacji z Tadeuszem Kantorem. W przypadku Beresia ten dialog i dyskusja z Kantorem były intensywne i znaczące za życia obu twórców, stanowiły też ważną część działalności Galerii Krzysztofory – kolebki krakowskiej (i nie tylko) awangardy” – tłumaczą kuratorzy wystawy Jerzy Hanusek, Kamil Kuitkowski i Natalia Zarzecka.
Na ekspozycji zostaną zaprezentowane rzeźby ze wszystkich okresów twórczości Beresia (od 1956 do 2012 r.), filmy archiwalne oraz wideoeseje, komentujące jego dorobek performatywny. Układ wystawy będzie poddany zmianom w czasie jej trwania. W programie poruszony zostanie ponadto wątek problemów konserwatorskich dotyczących zachowania i rekonstrukcji rzeźb oraz działań akcyjnych po śmierci artysty – w jego ramach z udziałem publiczności składane będą wybrane prace Beresia.
Wystawa będzie czynna w dniach od wtorku do niedzieli w godz.: 11.00 – 19.00. W środy wejście bezpłatne.
Artysta awangardy
Jerzy Bereś (1930–2012), rzeźbiarz i akcjonista – jeden z najoryginalniejszych twórców polskiej sztuki XX wieku. Był absolwentem pracowni rzeźby Xawerego Dunikowskiego. W 1962 roku poznał osobiście Tadeusza Kantora, a w 1964 na zaproszenie Grupy Krakowskiej, której Kantor był wówczas nieformalnym liderem, urządził w Galerii Krzysztofory swoją pierwszą indywidualną wystawę. Rzeźby Beresia z cyklu „Zwidy”, zbudowane z nieobrobionych pni, drągów, kamieni i powrozów, nie mają odpowiednika w sztuce światowej. Artysta skupiał się nie tylko na wewnętrznych problemach sztuki, ale również na doświadczeniach związanych z totalitaryzmem i demokracją, po zagadnienia czysto egzystencjalne.
