MOCAK powrócił do muzealnej gry i zaprasza widzów na dwie nowe wystawy. To również początek obchodów 10. urodzin instytucji.

Symbol, tekst i tło

„Architektura jako symbol, tekst i tło” ukazuje, jak artyści na różne sposoby korzystają z bogactwa zawartych w architekturze znaczeń i czerpią z jej potencjału symbolicznego. Nawiązują do roli architektury jako tła wydarzeń i towarzyszą naszej codzienności.

Prace m.in. Rafała Bujnowskiego, Shinjiego Ogawy czy Krzysztofa Wodiczko są prezentowane w Galerii Re.

– Bujnowski namalował dom, który jest inspirowany architekturą z jego rodzinnej miejscowości. Odwołuje się do symboliki architektury jako miejsca naszego dzieciństwa. U Ogawy jest ona tłem, świadkiem wydarzeń. Artysta wprowadza modyfikacje do znanych odbiorcom widoków, testując ich uważność. Sprawdza, na ile architektura staje się aktywnym świadkiem wydarzeń – opowiada kuratorka wystawy Agnieszka Sachar.

Natomiast Krzysztof Wodiczko za pomocą swoich projekcji nadaje budynkom cechy ludzkie i zmienia je w narzędzia komunikacji między osobami wykluczonymi lub pokrzywdzonymi opinią publiczną.

– Wodiczko „wykorzystuje” budynki, by poruszyć ważne kwestie dotyczące osób wykluczonych. W swoich projekcjach to właśnie im oddaje głos. W ten sposób stają się pierwszoplanowymi bohaterami, a nie tak jak zazwyczaj, gdy ich głos jest ignorowany – dodaje Sachar.

Bednarski. Symbole życia po śmierci

Kolejna z wystaw jest dedykowana dwóm niedawno zmarłym wybitnym twórcom – Krzysztofowi Pendereckiemu i Adamowi Zagajewskiemu.

Autorem poświęconych im rzeźb-sarkofagów w Panteonie Narodowym w kościele św. Apostołów Piotra i Pawła jest Krzysztof M. Bednarski. Ekspozycja w MOCAK-u to szersza prezentacją sztuki komemoratywnej tego artysty.

– Do wystawy wybraliśmy realizacje nagrobne artysty, które stworzył dla wybitnych ludzi kultury i nauki, których widzowie będą kojarzyć. W przestrzeni ekspozycji mogą skonfrontować swoje o nich wyobrażenie z wyobrażeniem artysty. Warto zaznaczyć, że każda realizacja artysty to symboliczny portret zmarłego, synteza jego kreatywności – zaznacza Martyna Sobczyk, kuratorka wystawy.

Współcześnie autorska rzeźba funeralna należy do rzadkości. Bednarski potrafi przenieść sztukę w kontekst śmierci i specyficznego miejsca eksponowania, jakim jest cmentarz. Artysta odrzuca wyznaczone funkcją formy oraz tradycyjną, przesadnie sentymentalną symbolikę.

W MOCAK-u widzowie zobaczą rzeźbę Thanatos polski (1984), zadedykowaną zmarłym członkom zespołu Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego. Rzeźba przedstawia przepołowioną łódź ze spopielonym drzewem symbolizująca drogę, przejścia na drugą stronę.

– Rzeźba pokazuje, jak po przez pewne symbole mówić o śmierci. Praca powstała w momencie, gdy Bednarski pomimo licznych próśb nie był w stanie podjąć się tworzenia nagrobków. Nie wyobrażał sobie, jak „mógłby swojego własnego przyjaciela przygnieść kamieniem”. Po latach zrozumiał jednak, że będąc rzeźbiarzem, znając tych ludzi, jest w stanie stworzyć rzeźbę, która upamiętni ich na długie lata. Od tamtego czasu stworzył kilkanaście realizacji – mówi Martyna Sobczyk.

Od 1992 roku wykonał kilkanaście tego typu realizacji, między innymi dla Krzysztofa Kieślowskiego, Ryszarda Cieślaka, Wojciecha Fangora, Krzysztofa Krauzego i Tomasza Stańki.

Wystawy będą dostepne dla zwiedzających do 13 maraca 2022 roku.